Έφη Ρουπακιά Πρόεδρος Σ.Σ. Ν. Λάρισας

Ήταν η πρώτη φορά που έλαβα μέρος στο βιωματικό καραβάνι, πολλά τα συναισθήματα ...έστω για λίγο ένιωσα με την φορεσιά όπως οι πρόγονοί μας, μεταφέρθηκα νοερα σε εκείνες τις σκληρές εποχές, τις δύσκολες που ξεκινούσε το καραβάνι απ 'τα χειμαδια για τα ψηλά βουνά και όλοι αγέρωχοι παίρνανε την στράτα. Αψηφούσαν  τα πάντα, ένιωθαν δυνατοί, πνεύματα αναθερμενα στην στρατα εξάλλου, έτσι έμαθαν να ζουν χωρίς φόβο, αετοί των βουνών πολίτες της Ελλάδος, μιας Ελλάδας που γνωριζαν πάνω κάτω, λες και ήταν μια σπιθαμή τόπος γνώριζαν την στρατα καλά γιατί έτσι γεννήθηκαν στην στράτα. Από γενιά σε γενιά περνούσαν οι διαδρομές στο υποσυνείδητο και τα παιδάκια μεγαλώνοντας γίνονταν αυτοι οι αρχηγοί σκληροί δυνατοί που αγόγγυστα αντιμετώπιζαν τις κακουχιες . 

Οι σαρακατσανες γεννούσαν τα παιδιά τους στην στράτα, κατω απο ενα δέντρο, χωρίς να βγαλουν μια κραυγή πόνου. Ετσι ήταν οι Σαρακατσαναίοι εκπαιδευμένοι στα δύσκολα. Οι γεροντοτεροι μπροστάρηδες στο καραβάνι και από πίσω οι νεότεροι, οι γυναικες, τα παιδιά, τα κοπάδια, τα σκυλιά, άλογα, ένα καραβάνι διαφορετικό περήφανο!! Ως φυλή μας χαρακτηρίζει η περηφάνια που πηγάζει από την αυτοπεποίθηση ότι δεν φοβούμαστε τίποτα μόνο τον Θεό... Ακόμη και τον θάνατο τον αντιμετώπιζαν συνετά στην στράτα έθαβαν τους νεκρούς τους με όλες τις τιμές και συνέχιζαν την στράτα με πόνο στην καρδιά, γιατί ούτε ο θάνατος τους λύγιζε για να φτάσουν στον προορισμό τους...

Περήφανη Σαρακατσάνα