Της Βασιλικής Καραγιάννη

Ξεκινώντας να γράψω το άρθρο για την εφημερίδα, ήμουν σίγουρη πως το θέμα που θα με απασχολούσε θα ήταν κάτι σχετικό με τα έθιμα των Σαρακατσάνων τα Χριστούγεννα. Όμως η ξαδέρφη μου μου έδωσε ένα νέο ερέθισμα.

Η κόρη της έπρεπε να γράψει, ως εργασία, ένα παραμύθι σαρακατσάνικο! Ξεκίνησα λοιπόν και γώ να ψάχνω σε παλιά, κρατημένα φύλλα της εφημερίδας, σε βιβλία, στα site των συλλόγων, αλλά δεν βρήκα τίποτα, παρά ένα παραμύθι που κάποιος έλεγε ότι ήταν σαρακατσάνικο, αλλά δεν μπορούσες να ‘σαι και πολύ σίγουρος. Μη έχοντας κάτι καλύτερο, η δασκάλα της μικρής θα διαβάσει το παραμύθι που προανέφερα με τον τίτλο «ο γύφτος και ο δράκος»!

Το συμβάν αυτό με έκανε να σκεφτώ πόσο πλούσια είναι η σαρακατσάνικη παράδοση και μείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να την γνωρίσουμε! Από τη μία γιατί τέτοιου είδους θέματα δεν ενδιαφέρουν και πολύ τους ερευνητές και από την άλλη γιατί όλοι εμείς οι εν δυνάμει ερευνητές έχουμε χάσει το ενδιαφέρον μας για την κουλτούρα μας. Και πείτε μου αλήθεια, ποιος από μας θα αφήσει την τηλεόραση ή το διαδίκτυο για να ακούσει το παραμύθι της γιαγιάς και του παππού;  Σαν να ‘μαστε πια μεγάλοι για αυτά και όταν οι παλιοί πάνε να μας ιστορήσουν γεγονότα της ζωής τους, αλλάζουμε αμέσως θέμα, στερώντας και από τους νεότερους την εμπειρία να ακούσουν ένα παραμύθι ή μια ενδιαφέρουσα ιστορία.

Δεν αγνοώ το ενδεχόμενο πως κάποιος ίσως σε κάποιο βιβλίο να μπορέσει να βρει παραμύθια. Είναι όμως αδύνατο να αγοράσει κάποιος όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν για να γνωρίσει την παράδοση και την κουλτούρα μας. Έτσι μένουμε στην άγνοια ή σε αυτά που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο . Είναι όμως κανείς σίγουρος ότι αυτά που κυκλοφορούν δεξιά και αριστερά είναι σωστά; Νομίζω πως όλοι όσοι κάποια στιγμή ψάξαμε μια πληροφορία στο διαδίκτυο βρεθήκαμε σε αμηχανία, αφού βρήκαμε αρκετές μεν δημοσιεύσεις, με ουσιώδεις δε διαφορές μεταξύ τους, μη γνωρίζοντας στο τέλος ποια ήταν η σωστή.

Ψάχνοντας, με χαρά είδα ότι η Π.Ο.Σ.Σ. και οι σύλλογοι προτείνουν βιβλία ή προσπαθούν να τα κάνουν προσιτά στο αναγνωστικό κοινό, μετατρέποντάς τα σε e-books, δηλαδή σε ηλεκτρονικά βιβλία. Ένα εγχείρημα αξιόλογο που αν προχωρήσει, θα διευκολύνει πολύ τους ενδιαφερομένους.

Επίσης, ως μέλος συλλόγου και όντας σε επαφή με αρκετούς συλλόγους, μπορώ να πω πως πολύ λίγα Δ.Σ. ενδιαφέρονται για τη δημιουργία βιβλιοθήκης, πόσο μάλλον δανειστικής. Ούτε η Π.Ο.Σ.Σ. έχει δανειστική βιβλιοθήκη. Δεν έχει καν βιβλιοθήκη! Και όσοι σύλλογοι έχουν μια κάποια βιβλιοθήκη, αυτή δεν είναι εμπλουτισμένη και κυρίως δεν είναι δανειστική και έτσι είναι δώρον άδωρον  αφού τόσα βιβλία αντί να διαβαστούν, τα τρώει η σκόνη!!!

Η δική μου εμπειρία - προφανώς κι άλλων φίλων των βιβλίων και της παράδοσης-  μακάρι να δώσει το έναυσμα να ξεκινήσει από όλους τους συλλόγους και κυρίως από την Π.Ο.Σ.Σ. η δημιουργία βιβλιοθηκών, δανειστικών και ηλεκτρονικών. Με αυτόν τον τρόπο όλοι να έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν την κουλτούρα μας, Σαρακατσάνοι και μη, και οι σύλλογοι να αποκτήσουν νέο κοινό  και νέα αφορμή για συνάντηση στα γραφεία τους.

Επίσης, θα ήταν ευχής έργο, αν η Π.Ο.Σ.Σ. έδινε κίνητρα για να γραφούν βιβλία και να γίνουν έρευνες, τώρα που ακόμα έχουμε κοντά μας παλιακούς Σαρακατσάνους. Θα μπορούσαν ακόμα οι σύλλογοι στα γραφεία τους να διαμορφώσουν ένα χώρο όπου θα πουλάνε τα αξιόλογα  βιβλία, ώστε να διευκολύνουν τους αναγνώστες, τους εν δυνάμει ερευνητές, τους αρθρογράφους, τους φοιτητές και κάθε έναν που διψά για γνώσεις και που θέλει να προβάλλει την κουλτούρα μας.

Ευτυχώς, η σαρακατσάνικη κουλτούρα είναι αστείρευτη! Δυστυχώς, δεν γίνονται αρκετά ώστε να τη μάθουν οι Σαρακατσάνοι και να τη μεταλαμπαδεύσουν στους νεότερους, ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να την γνωρίζουν και να ‘ναι ακόμα πιο περήφανοι που είναι Σαρακατσάνοι, και να μπορούν να πουν τι σόι πράγμα είναι να ‘σαι Σαρακατσάνος και να μη βρίσκονται σε αμηχανία όταν τους ζητούν να εξηγήσουν γιατί είμαστε ξεχωριστοί ή γιατί είμαστε οι καλύτεροι!!