flag vizantioflag hellas

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.   twitter   facebook  

Οι παππούδες, τα εγγόνια τους και ο κορονοϊός

Kapsalis Georgios

 

Του Γεωργίου Δ. Kαψάλη.
πρώην Πρύτανης
Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

 

Είναι ευρύτερα γνωστό ότι οι παππούδες κάθε οικογένειας διαδραμάτισαν έναν ιδιαιτέρως θετικό και καθοριστικό ρόλο, κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης στην πατρίδα μας, στηρίζοντας με τις όποιες οικονομίες και τις πενιχρές συντάξεις τους τα παιδιά και τα εγγόνια τους, για να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις τους. Για την ελληνική οικογένεια επρόκειτο για μία αυτονόητη επιλογή και απόφαση, η οποία, ωστόσο, έφερε ακόμη πιο κοντά τα μέλη και οδήγησε σε μία αμοιβαιότητα και αλληλεγγύη στο εσωτερικό της οικογένειας. Οι γονείς και οι παππούδες βρέθηκαν, εκ των πραγμάτων, πιο κοντά με τα παιδιά τους και ένιωσαν να είναι περισσότερο χρήσιμοι, συμμετέχοντας και συμβάλλοντας και αυτοί με τον δικό τους τρόπο στα νέα δεδομένα. Άλλωστε, ανάμεσα στους παππούδες και στα εγγόνια, υπάρχει πάντοτε αυτός ο φυσικός δεσμός μιας αξεπέραστης αγάπης και τρυφερότητας, που εκδηλώνεται και εκφράζεται στην ίδια τη διαδρομή της ζωής και σε κάθε κοινωνική εκδήλωση, ακόμη και όταν ο ένας πρέπει υποχρεωτικά να αποχωριστεί τον άλλο. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς με ποια λαχτάρα οι παππούδες υποδέχονται τα εγγόνια τους στο σχολείο, όταν τελειώνουν το μάθημα, για να τα μεταφέρουν στο σπίτι.                      Ο ένας νιώθει υπερήφανος για τον άλλο και ο ένας θέλει να μάθει τα νέα από τον άλλο, σαν να είχε περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που ο ένας αποχωρίστηκε τον άλλο. Είναι αυτή η νοσταλγία και η χαρά που νιώθει κανείς και που δεν περιγράφεται εύκολα με λέξεις. Μάλιστα οι παππούδες, συναισθανόμενοι την ευθύνη που αναλαμβάνουν για την ασφαλή μεταφορά των παιδιών στο σπίτι, προτιμούν να έρχονται στο σχολείο και οι δύο, γιαγιά και παππούς, ώστε να είναι ακόμη πιο βέβαιοι για το ασφαλές αποτέλεσμα.

            Είναι γνωστό ότι αυτός ο αόρατος εχθρός που μας απειλεί δεν άφησε ανεπηρέαστη και αυτή την όμορφη σχέση των παππούδων με τα εγγόνια τους. Για την προστασία περισσότερο των ίδιων των παππούδων έπρεπε να διακοπεί η επικοινωνία τους, να μη βρίσκονται και να μη συναντώνται στο ίδιο περιβάλλον, να μη χαίρεται και να μην αγκαλιάζει ο ένας τον άλλον, όπως παλιότερα. Μάλιστα, αν όλη αυτή την κατάσταση τη συνδυάσει κανείς με τη Λαμπρή και το Πάσχα που έρχονται, με τις λαμπάδες, τα κόκκινα αυγά και τα δώρα για τα παιδιά, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι ο ίδιος ο ψυχικός κόσμος των παιδιών θα είναι διαφορετικός από τη χαρά και την ευχαρίστηση που ένιωθαν κάθε χρόνο σε αυτή τη μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης.

            Ωστόσο, μέσα από τις δυνατότητες που μας παρέχει η τεχνολογία μπορούμε και πρέπει να διατηρήσουμε την επικοινωνία παιδιών και παππούδων, κάτι που το έχουν ανάγκη και οι δύο. Πρέπει, όμως, να εξηγήσουμε στα παιδιά, γιατί όχι και στους παππούδες, ότι αυτή τη φορά πρέπει να ακολουθήσουμε πιστά τα μέτρα προστασίας που ανακοινώνουν οι αρμόδιοι, επειδή πιστεύουμε και οι ίδιοι ότι με τον τρόπο αυτό προστατεύουμε τα εγγόνια, τους παππούδες, τους γονείς, τους εαυτούς μας, την κοινωνία ολόκληρη. Αυτή τη φορά, κανένας δεν είναι σίγουρος για τίποτε. Ενωμένοι και αποφασισμένοι πρέπει να σταθούμε απέναντι και να νικήσουμε, και θα τον νικήσουμε, τον αόρατο εχθρό που μας απειλεί και μας στερεί τόσες χαρές της ζωής.

Γεώργιος Δ. Καψάλης

πρώην Πρύτανης Πανεπιστημίου Ιωαννίνων